Een verhaal over een woonplek voor dieren. Waar de een niet welkom is. Of toch wel? Het komt akelig bekend voor. Best ook een beetje confronterend moet ik eerlijk zeggen. Want zeg nu eerlijk, als ze vragen of er bij jou in ‘de achtertuin’ een asielzoekerscentrum geplaatst mag worden dan is jouw eerste gedacht misschien ook wel nee? Dat komt door de negatieve verhalen die we steeds maar zien in het nieuws en de media. Ze laten niet zien dat die ene moeder met 3 kinderen een cursus Nederlands volgt. Of dat die 5 jongens uit Syrië samen met hun buurkinderen buiten voetballen. Dat is geen nieuws. Maar wat als je het nu eens omdraait? Deze rots is van ons is zo’n omdraai verhaal. Zodat je het ook eens van de andere kant gaat bekijken.
Deze rots is van ons
Het verhaal gaat over een rots. Daar wonen een aantal bevers (sorry, als ik het niet helemaal correct zeg) en er komen er nog meer bij. Maar is er wel plek voor zoveel bevers? Die rots is toch gewoon van ons denken ze. Er is echt geen plek meer, dus hup weg naar je eigen huis. Maar kan dat wel, kan de bever wel naar huis? Als je aan het eind van het boek komt wordt je uitgedaagd om het andersom te lezen. Van achter naar voren. Waarin het verhaal nog steeds gaat over die ene rots. Nog steeds over de bevers. Maar nu is er wel plek. Zijn de andere bevers wel welkom. De rots is niet alleen van hen, hij is van iedereen.
Een wijze les die we allemaal mogen leren
In het verhaal zit een wijze les verborgen. Elk verhaal heeft twee kanten. Je kunt het van voor naar achter lezen. Maar ook andersom, van achter naar voor. Wat het verhaal ineens een stuk vriendelijker maakt. Veel leuker voor alle bevers. Je kunt het ook betrekken op ons eigen leven. Want we leven nu in een tijd waarin er veel mensen naar Nederland komen. Een hoop van hen zijn op de vlucht voor o.a. oorlog. Zij hebben een plek nodig waar ze veilig kunnen wonen. Nu snap ik wel dat ons stukje aarde niet heel groot is en we echt al met best veel mensen hier wonen. Maar we kunnen er in elk geval alles aan doen om deze mensen te helpen. De aarde, onze rots, is van ons allemaal. En wellicht is er in jouw woonplaats geen huisje meer vrij, maar in een andere woonplaats misschien nog wel.
Wat geef je je kinderen mee als levensles
Kinderen leren door ons na te doen. Wanneer wij aardig zijn tegen de mensen om ons heen zullen zij dat ook doen. Wanneer wij lelijk praten over de mensen om ons heen zullen zij dat ook doen. Welke les wil je je kinderen meegeven? Dat dit onze rots is, dit kleine stukje aarde? Dat niemand welkom is? Of dat deze rots, dit kleine stukje aarde, van iedereen is? Dat we hem samen mogen delen? Dat iedereen recht heeft op een fijne woonplek zonder oorlog. Dat iedereen recht heeft om naar school te gaan, een dak boven zijn hoofd en eten/drinken/kleding.
Begrijp me niet verkeerd. Ook voor gezinnen die al in Nederland wonen zijn de situaties tegenwoordig soms schrijnend. Daar moet ook wat aan gedaan worden. Maar het ene leed is niet erger dan het andere. We hoeven niet de ene persoon hulp te weigeren omdat de ander ook geen hulp krijgt. Alle situaties mogen er naast elkaar zijn. Jouw situaties is ook erg. Voor jou. Ook daar mag wat aan gedaan worden. Daar mag aandacht voor zijn. Maar laten we niet andere mensen in de kou laten staan omdat er steken zijn laten vallen voor een ander. Laten we proberen te zorgen voor elkaar.
Specificaties deze rots is van ons
Auteur: Kate en Jol Temple | Uitgeverij: Lannoo | Vertaling: Lisette Ma Neza | Illustraties: Merel Eyckerman | Eerste uitgave: 2018 | Originele titel: Room on our rock | ISBN
9789401486835 | 36 pagina’s | Meer informatie bij je lokale boekhandel of klik hier voor bol.com
