Afbeelding hoe doen andere moeders dat, drammen.

Vandaag eindelijk weer eens een ‘Hoe doen andere moeders dat?’.  Ik heb de besloten de opzet iets te veranderen. Elke week komt er 1 blog van online, in plaats van 2. Volgende week kun je dus deel 2 van deze antwoorden lezen. Dat maakt het voor mij iets rustiger nu ik nog best beroerd ben door de zwangerschap.

Vandaag de vraag: Wat doe je als je kindje niet luistert of een driftbui krijgt? Een time out, straf of iets anders? Wij merken dat Luca echt in de peuterpuberfase is gekomen en hij kan best driftig reageren. Hij is ook heel eigenwijs en nieuwsgierig, zoekt daarmee echt de grenzen op. Soms geef ik hem een time-out op de gang. Vaak laat ik hem ook even uitrazen. Dat werkt soms wel het beste. En consequent zijn, werkt ook wel goed. Soms komt het wel eens voor dat hij van papa iets mag wat hij van mij niet mocht, niet zo handig. Gelukkig is dat maar sporadisch en kunnen we er wel om lachen.

Hoe gaat dat bij ander moeders (en vaders natuurlijk haha) thuis. Wie weet hebben zij nog een goede tip die ook voor jou kindje werkt. Lees snel mee hoe zij het aan pakken (of hebben gepakt).

Dan stuur ik hem naar zijn kamer.

Bij een echte ouderwetse driftbui zet ik ze apart, vroeger was da de bank tegenwoordig hun kamer.
Niet echt als straf maar als afkoelperiode. Zijn ze weer rustig dan kan er gesproken worden over het gedrag en/of de reden van de driftbui.

Vroeger ging ik dan extra knuffelen, afleiden, en daarna er rustig over praten. Door veel oudere
mensen in mijn omgeving werd hier zo raar naar gekeken, en werd ik zo afgestraft daarvoor. Dat ik
ook maar boos werd. Nu heb ik begrepen van een arts, dat ik het juist voor mijn kindje heel goed
deed, en moet ik terug naar mijn eerste instinct.

Helaas hebben wij regelmatig te maken met driftbuien bij Damiën omdat hij in een acceptatieproces rondom zijn handicap zit. Hij krijgt inderdaa

d een time-out omdat er anders niet met hem te praten valt. Daarna gaan we rustig zitten, praten over wat er gebeurt is en over wat ik er van vindt. ( Dit kan echt niet, want… ) Ook vraag ik hem wat hij er van vindt en hoe we dit anders kunnen oplossen. Daarna knuffelen we, zeggen we dat we van elkaar houden en gaan verder met ons ding. 😉

Afbeelding hoe doen andere moeders dat, drammen


Het belangrijkste is in mijn ogen consequent zijn. Het maakt niet uit hoe je handelt, als je het maar consequent blijft doen. Afhankelijk van de aard van het gedrag pas ik de volgende methodes toe; lichte vergrijpen zoals een discussie over ‘mijn’ speelgoed negeer ik zodat ze zelf leren hoe dit op te lossen. Er zijn echter grenzen. Als ze gaan schoppen, slaan en bijten valt dat voor mij onder niet getolereerd gedrag. Hiervoor geldt resoluut plaatsnemen op de onderste trede van de trap (zit in de woonkamer). Ook als het maar ‘alsof’ is of er tegen voorwerpen geslagen wordt. Bij niet luisteren of driftbuien wisselt het nog wel afhankelijk van de situatie en omgeving. Gelukkig helpt het over het algemeen door er op aan te spreken dat ik dat gedrag niet wens te zien of door het af te leiden. Is het thuis en gaat het om niets dan wil ik haar ook wel even rustig laten liggen tot ze weer aanspreekbaar is.

Onze dochter is vrij gemakkelijk. Ze is af en toe wel eens driftig, maar door tot 3 te tellen, kiest ze er al gauw voor om te luisteren. Ons zoontje is een ander verhaal. Al vanaf dat hij baby was, is hij temperamentvol. En snel driftig of boos. En als ze dan zo klein zijn, is luisteren nog heel moeilijk. Vanaf 1,5 jaar (misschien al wel eerder) was het eerste woordje wat hij zei ‘nee’. En dat is nog steeds zo. Hij stelt daarmee zijn grenzen. En tja, hoe klein ook, soms kan dat niet. Toch is geduld het enige middel. Een time out of een strafplekje heeft op hem geen effect. Niet altijd even makkelijk om geduldig te blijven, maar zodra we er tegen in gaan, verzet hij zich alleen nog maar meer.

Een time-out werkte bij de oudste prima. Bij de jongste werkt dat niet, hij ziet de lol er wel van in. En het heeft daardoor weinig effect. De kleine clown. Ik hoop dat andere mama’s hier waardevolle tips over delen, want hij lijkt zich nergens wat van aan te trekken.

Ons meisje luistert nu sowieso eigenlijk nog niet. Ten eerste omdat ze te jong is om te luisteren en ten tweede omdat het ook wel bij de leeftijd hoort. Wij geven geen straf ofzo, we vertellen haar alleen als iets niets mag. Als ze bijvoorbeeld iets pakt wat niet mag dan pakken we het af en zeggen we van wie het is (bijv dat is van mama) en dan zetten we haar bij haar eigen speeltjes neer (dat is van Fay)
—————————————————————————-

Wat leuk om te zien dat veel eigen aanpak hebben. Erg verhelderend, ik ga misschien toch eens kijken naar hoe wij het hier doen. Er zitten wel heel handige tips tussen. Hoe gaat het bij jullie als je kindje een driftbui heeft?

Liefs,

Minke

Voor de voorstelronde of de vorige vragen en antwoorden klik dan:


Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Wil je liever niet dat er cookies worden geplaatst om je bezoek te registreren dan kun je dat hier uitschakelen. Het registreren van je bezoek helpt mij om te kijken hoeveel bezoekers er op mijn blog komen. Zo kan ik ook leuke acties voor jullie regelen. Je helpt mij dus enorm om hem aan te laten staan. Click here to opt-out.