 |
| Voor dat ik wist dat ik zwanger was. |
Als deze blog online komt ben ik al weer 15 weken zwanger. De tijd gaat echt zo snel, ondanks dat ik me niet lekker voel. Om jullie niet te veel te spammen met mijn zwangere buik en babygeluk heb ik besloten de eerste weken even samen te vatten in 1 blog. Er valt ook nog niet zo veel te vertellen natuurlijk. In het begin wordt het meeste ontwikkeld en ontstaat het kindje, maar er is aan de buitenkant vaak nog weinig van te zien.
Het begint natuurlijk allemaal met een test en het uitblijven van je ongesteldheid. Bij Luca wist ik echt al een aantal dagen dat ik zwanger was voor dat ik een test had gedaan. Ik voelde dat gewoon aan mijn lichaam. Geen idee hoe, want ik was nog nooit zwanger geweest. Nu had ik dat gevoel helemaal niet. Ik was dan ook eigenlijk wel verbaasd dat ik niet ongesteld werd. Daarbij wees een test 1 dag later ook uit dat ik niet zwanger was. Helemaal raar vond ik dat niet, want voor dat ik aan de pil begon jaren geleden had ik helemaal geen regelmatige cyclus. Dat kon weer terug zijn en ik was daar best verdrietig over, het bemoeilijkt dan wel een beetje om spontaan zwanger te raken.
Toen ik een week later nog niet zwanger was heb ik nog een test gedaan. Speciaal naar de Etos gefietst om dezelfde test als met Luca te halen. Zondag morgen was ik al vroeg wakker. Om half 7 heb ik een test gedaan en die gaf direct aan dat ik zwanger was. Ik ben nog nooit zo blij geweest. Ondanks dat ik toen nog bezig was met het verwerken van mijn P.D. na de geboorte van Luca was dit kindje echt heel erg gewenst.
Helaas begon ook al snel de misselijkheid en de moeheid te komen. Moe vind ik niet zo erg. Het geeft iets minder ruimte om dingen voor mezelf te doen, maar slapen is best een leuke bezigheid. Minder leuk is de misselijkheid. Dit had ik met Luca ook en heb toen heel lang doorgelopen zonder medicatie. Ik wist dus ook dat ik met medicatie voedsel en drinken veel beter kon verdragen dus ik heb heel snel de huisarts gebeld. De assistent vond het wel wat snel, maar gelukkig kreeg ik van de huisarts wel medicatie. Dat helpt wel, maar af en toe komt het er nog wel uit helaas.
 |
| Al een klein buikje |
Je kunt ook al een buikje zien. Super leuk vind ik dat, want met Luca kwam mijn buik pas echt toen ik een maand of 5 zwanger was van hem. Nu kon ik al snel niet meer mijn broek aan en heb dan ook al vroeg mijn zwangerschapskleren te voorschijn gehaald. Dat zit lekker comfortabel en het staat nog leuk ook vind ik zelf. Maakt dat je je al wat meer zwanger voelt.
De eerste echo was ook weer heel speciaal. Zo’n klein hummeltje te zien groeien in je buik. Misschien vond ik het nog wel bijzonderder als met Luca. Dit kindje was heel gewenst en ik was er ook heel blij mee dat ik zwanger was. Bij Luca was dit niet minder, maar toen hadden we het geluk dat het direct de eerste keer raak was. Heel fijn om ook weer bij dezelfde verloskundige te mogen komen. Daar zal ik later nog meer over vertellen, aangezien ons na de geboorte van Luca was verteld dat we bij een volgende zwangerschap naar de gynaecoloog zouden moeten.
 |
| Begin mei is al een buikje te zien. |
Het wordt toch best een lang verhaal zo. De conclusie is eigenlijk dat ik heel moe en ondanks de medicatie toch best misselijk ben. Niet heel fijn, maar het gaat nu vast snel over. Het is voor het goede doel. Het is nog een beetje onduidelijk hoe vaak ik mijn blog kan updaten. Dat hangt echt van mijn gezondheid af. Hopelijk gaat het vanaf nu alleen maar beter. De enige vraag waar ik nog wel graag een antwoord op zou willen is of we een jongetje of een meisje krijgen. Dat zullen we moeten afwachten en ik heb echt geen voorkeur. Beide zou ik heel leuk vinden, daarom ben ik ook zo nieuwsgierig.
Wat denken jullie, krijgen wij een jongen of een meisje? Hadden jullie ook zo veel last van moeheid en misselijkheid in het begin van je zwangerschap?
Liefs,
Minke
