Gelukkig ben ik geen alleenstaande moeder. En gelukkig kan ik dat zeggen. Wat heb ik een respect voor alleenstaande moeders. Twee weken terug ging M. met zijn vader een paar dagen weg. Ze gingen met de boot naar NewCastle om daar een wedstrijd te kijken van NewCastle tegen Manchester United. En ik was dus alleen met Luca. Ze gingen dinsdag middag weg om vrijdagmiddag weer thuis te komen.
Echt ik vond het verschrikkelijk. Niet alleen miste ik M. natuurlijk. Alleen hij neemt mij veel uit handen als hij thuis is. Vooral ook ’s avonds. Ik heb last van chronische vermoeidheid en ben ’s avonds gewoon niet op mijn best. Luca wil dan ook gewoon zijn aandacht en spelen. Daar komt papa in beeld. Heerlijk stoeien en spelen. Super fijn dat ik dat uit handen kan geven.
De dagen dat M. weg was had ik veel dingen staan. Ik ging naar mijn oma en at daarna bij mijn ouders. Luca ging lekker in bad en eenmaal thuis kon hij zo zijn bed in. Woensdag ging ik naar schatkids, mijn zwager en schoonzusje kwamen gezellig eten en ik had ’s avonds een event van CHE. Mijn zusje en vader zaten bij Luca en mijn zusje bleef gezellig een nachtje slapen. Donderdag was mijn zusje dus hier de ochtend en na het slaapje van Luca ging ik lekker een stuk wandelen. Vrijdag ben ik de ochtend bij de oma van M. geweest en kwam hij gelukkig al weer snel thuis.
Als alleenstaande moeder kun je niet terug vallen op je partner. Dan sta je dag en nacht voor je kindje klaar. En je gaat, denk ik, niet zoals ik elke week zo vol plannen. Zeker kan dat een keertje, maar dat is natuurlijk geen oplossing. Daarom wil ik vandaag de alleenstaande moeder even in het zonnetje zetten. Een kind opvoeden is niet makkelijk en al helemaal niet als je alleen ervoor staat. Dan kunnen er nog zoveel mensen zijn die je helpen, je ouders of broer/zus. Toch ben jij de ouder.
En jij, alleenstaande moeder, mag heel trots zijn op jezelf. Hoe je dat doet en hoe het gaat. Jij bent het beste wat je kindje zich kan wensen. *applaus*
Heb jij ook momenten waarop je terug valt op je partner? Of ben jij alleenstaande moeder en hoe ervaar je dat?
Liefs,
Minke
P.s. Voor moeder kun je natuurlijk ook vader lezen.
1 thought on “Ode aan de alleenstaande moeder”