Wanneer ik dit schrijf is het 28 maart 2019. Ik weet dat ik dit niet voor volgende week ga plaatsen. Het is gewoon een blog met hoe ik me nu voel. En ik kan je vertellen, dat is niet zo goed. Na 6 jaar weer gaan werken blijkt toch een grotere stap dan ik had bedacht van te voren. Want gaan werken, dat is toch normaal? Zo veel ouders doen dat, beide werken. Dus waarom wij niet?
Wij zijn zij niet
Nou, in de eerste plaats omdat wij zij niet zijn. Dat klinkt als een hele kromme zin, maar wij zijn wij. En jij bent jij. En dit is mijn gezin, we doen alles op onze eigen wijze. Net zoals jullie alles op jullie eigen wijze doen. Hoop ik althans. Want ik kan me na afgelopen week zo goed voorstellen dat je een druk voelt te gaan werken. Om mee te draaien in een maatschappij die nooit stil staat. Maar wij hebben dat niet gedaan. En al 6 jaar gaat dat best goed kan ik je zeggen.
Ik ben gewoon graag bij de kinderen
Het is echt niet alleen maar rozengeur en maneschijn hier thuis. Ik heb vaak gewenst dat ik zou werken als de kinderen weer eens tegen elkaar aan het schreeuwen waren. Maar nu het echt voor de deur staat, blijkt het toch anders te voelen. En dat komt ook echt doordat ik het niet ken. Ik hou niet zo van veranderingen. Ik blijf liever gewoon in onze eigen bubbel leven. Onbekend maakt onbemind? En stiekem vind ik het gewoon fijn om zelf voor de kinderen te zorgen. Dat ze weinig naar een oppas gaan (ook als dat opa/oma is).
Voor wie is werken goed, voor mama of kinderen? Een blog over de druk nadat ik vertel dat ik weer wil gaan werken.
Ik ben bang voor wat het met mijn gezondheid doet
Mijn chronische vermoeidheid is met vlagen erg aanwezig, maar meestal gewoon prima onder controle. Hoe dat gaat als ik ga werken weet ik niet. En dat maakt me onzeker. Kan ik het wel? Ben ik dan wel de moeder die ik voor onze kinderen wil zijn? Ben ik nog wel de vrouw die ik graag wil zijn voor Mark? De kans is aanwezig dat ik minimaal een dag bij moet komen van het werken. Dat zou ik zo jammer vinden. Ik zou de dagen dat ik niet werk juist extra van de kinderen willen genieten.
It’s all about the questions
Eigenlijk zijn het dus vooral de vragen en de onzekerheid, het niet weten, waar ik ‘bang’ van wordt. En de druk die ik voel van de maatschappij. Want jongens, jullie kunnen wel echt een druk opleggen om te gaan werken. Om dat als ‘heilig’ te zien en iedereen die niet werkt als minder. Ik kan je vertellen, het is hard werken om 24/7 voor je kind er te zijn. En ik kan het weten, want dat doe ik al bijna 6 jaar. Geen moment van weggaan naar mijn werk. Dat kan net zo heftig zijn als wel werken. Dus laten we elkaar in elke keus respecteren en steunen.
De beste 1 april grap van 2019, een blog over mijn 1 dag carrière.
Wauw hoe anders kan het lopen. Toen ik bovenstaande blog schreef stond ik nog voor de uitdaging om te gaan werken. Inmiddels zit die eerste dag er al een tijdje op én ben ik zelfs al weer gestopt. En niets van bovenstaande is de reden dat ik gestopt ben. Want wat was het eigenlijk leuk en wat viel het allemaal mee. Ja, het is even wennen. Alleen het thuis komen na een werkdag, de oprechte blijheid van de kinderen omdat ík er weer ben, dat maakt het echt een top ervaring. Voor nu nog even geparkeerd, maar in de nabije toekomst, hopelijk, toch ook weer voor mij weggelegd. Zeker als ik zie wat ik met 1 dag werken qua loon heb ontvangen, dat is zeer prettig kan ik je vertellen.
Ben jij een thuisblijfmama of een werkende mama?
Stock Photos from Africa Studio/Shutterstock
Mooi geschreven. Ik kon dat dus niet, thuisblijfmama zijn. Werd helemaal gek de keren dat ik het verplicht was vanwege de WW. Het geeft op 1 vlak een hoop rust, je hoeft niet perse iets, maar het geeft ook veel druk en stress omdat ik alles als moeder perfect wilde doen. Bovendien voelde ik me afschuwelijk over het gebrek aan geld.
Nu ben ik een thuiswerkende mama als zzp-er. Wat eigenlijk betekent dat ik er altijd ben als ik de kinderen heb, maar ook dat ik er vaak ‘niet helemaal’ ben omdat ik 7 dagen per week werk. Want ik heb geen partner en moet er zelf voor zorgen dat ik de boodschappen, de huur en alle andere toestanden kan betalen. Wel vind ik mijn werk geweldig en kan ik de meisjes er ook goed bij betrekken. Ik hoop dat ik ze waardevolle levenslessen geef over wat je allemaal kunt bereiken en dat je niet perse een partner nodig hebt in je leven om het leuk (en goed) te hebben.
Leuk om te lezen. Ik denk dat wanneer we doen waar we ons als moeder (of vader) goed bij voelen het altijd een positief effect heeft op de kinderen.
Zelf vond ik het wel erg waardevol om te merken dat het werken dus echt niet zo erg is én het thuiskomen zo anders dan wanneer ze uit school komen.
Knap hoe je het allemaal doet hoor! Ik vind het soms lastig om balans te zoeken tussen mijn blog bijhouden en de kinderen.
Ik denk dat je je kinderen een heel mooi voorbeeld geeft!