Op mijn blog gaat het meestal over leuke dingen. De verjaardag van Luca bijvoorbeeld of inspiratie voor zijn nieuwe kamer. Helaas kunnen kinderen ook te maken krijgen met verdriet en overlijden van een belangrijk en dierbaar persoon. We zouden hen graag willen beschermen daarvoor, maar dat kan niet altijd. Manja Fluit heeft hier een boek voor geschreven. Luca heeft, gelukkig, nog geen sterfgeval meegemaakt en is denk ik ook iets te jong voor dit boek. Ik heb een juf van een basisschool bereid gevonden om het boek te reviewen in een situatie waarin een kind te maken heeft gehad met overlijden van een dierbaar en belangrijk persoon.
De recensie
In de winter is de moeder van leerling X, uit groep 3 waar ik de leerkracht van ben, na een lang ziekte bed overleden. De klas is naar het afscheid gegaan, in de klas hadden we een gedenkhoekje gecreëerd en we hebben er veel over gesproken. Het heeft een diepe indruk op de kinderen gemaakt. Naast het bieden van ruimte voor rouw, de extra aandacht zoals een aai over de bol bij de desbetreffende leerling en steun bieden aan zijn vader… wilde ik graag nog meer doen. Nu ben ik geen deskundige in rouwverwerking, maar dankzij Minke kwam ik bij het boek van Manja Fluit: De dag dat alles anders werd.Ik heb bewust een paar maanden gewacht voordat ik het boekje met X ging lezen, zodat hij deze verschrikkelijke gebeurtenis eerst kon gaan bevatten en kon wennen aan de nieuwe thuissituatie. Afgelopen week heb ik X op schoot genomen en samen met hem het boekje gelezen.
Ik was bang dat hij zich niet kon inleven in de meisjes elfjes, omdat hij een stoer jongetje is. Dit bleek mee te vallen. Hij was gefascineerd door alle mooie platen en keek er tijdens het voorlezen telkens naar. De tekst was dan ook te moeilijk voor hem om mee te kunnen lezen en sommige zinnen om te begrijpen (X is 7 jaar oud). Gelukkig werd de rode draad in het verhaal ook door X goed begrepen. En door het stellen van vragen kwamen de drie splitsingen van de ziel goed naar voren (getraumatiseerde deel – gezonde deel – overlevingsdeel). Hieronder een paar bevindingen:
- X is niet angstig of bang. Af en toe wel verlegen.
- X is soms wakker in bed. X zoekt dan niet de veiligheid op bij zijn vader, maar X blijft alleen in zijn bed.
- X zegt met een stralend gezicht: Ik let niet op papa, maar papa let juist op mij.
- X zegt lachend: “Neeeeee, niemand loopt met een boog om mij heen”.
Als afsluiting heb ik benoemd dat X alle emoties die hij voelt mag uiten. Als X een keer verdrietig is mag hij huilen, als X een keertje boos is mag hij lekker hard schreeuwen. Als X een keertje blij is mag hij extra hard lachen. En dat X altijd om hulp mag vragen en dat hij juist ook ervoor mag kiezen om een keer alleen te zijn.
Ik merkte dat X het fijn vond om op een ontspannende manier over zijn gevoelens te praten. De platen en tekst nodigen uit en helpen je als volwassene om het gesprek te voeren. Ik raad aan om van te voren gerichte vragen passend bij het kind en de situatie te bedenken. En daarnaast om je juist ook vooral te laten leiden door de antwoorden die het kind geeft waarmee je het boekje leest. Zo kom je een klein beetje dichter bij zijn of haar gevoelens. Het kind voelt zich gehoord en er is op een ontspannen manier ruimte voor rouw en emoties.
Een juf
Bedankt voor de recensie. Fijn om te merken dat het in de praktijk heel goed werkt voor kinderen. Hopelijk heeft deze jongen er iets aan gehad. Het boek is te koop bij Manja Fluit voor 14,95 euro. Als je interesse hebt kun je hier naar de facebookpagina van de uitgeverij gaan. Zou jij het fijn vinden zo’n boek te gebruiken als je het nodig hebt?
Dit is een S. post.
