Wat. Was. Dat. Afzien! Echt, man o man. Als ik dat van te voren had geweten had ik misschien niet eens mee gedaan. Toch heb ik het gedaan. En ik ben over de finish gekomen. Vraag me niet hoe, maar ik ben er gekomen. Samen met M. Of eigenlijk is het meer dankzij M. Hij heeft me door de laatste meters heen moeten sleuren. Het is goed gekomen.
Vandaag even een iets andere back on track. Je weten inmiddels dat het iets minder goed ging dan ik van te voren had gehoopt. En ook wel een beetje had gedacht eigenlijk. Maar laten we bij het begin beginnen. Want anders is het misschien een beetje onduidelijk.
Zondag 14 september was het zo ver. De bridge to bridge loop van 3 EM zou die middag om 15:00 uur van start gaan. We hadden Luca zaterdag met opa mee laten gaan om daar te logeren zodat we lekker de tijd voor onszelf hadden niet hoefden te zorgen voor hem. We konden zo lekker rustig op staan en doen wat we wilden. Normaal gesproken ga ik op zondag altijd naar de kerk, maar dat had ik deze keer ook niet gedaan. Ik wilde niet op hete kolen zitten omdat het iets uit zou lopen. We hebben dus echt een heerlijk relax ochtendje gehad.
 |
| De medaille |
Om kwart over 1 wilden we met de trein naar Arnhem toe. Dan waren we ruim op tijd aanwezig. We moesten nog even van het station naar de Eusebeus (als ik het goed schrijf) kerk lopen en ons startbewijs ophalen. Even omkleden en dan nog even opwarmen. Dat is helemaal goed gekomen. We hadden ruim de tijd om alles te doen.
We moesten in startvak 4 starten. Bij het aanmelden moest je aangeven hoelang je erover dacht te gaan doen. Dit hebben we best ruim gehouden, niet heel slim achteraf. Nu stonden we helemaal achteraan. Het was ook nog koopzondag dus je kunt je wel een beetje voorstellen wat een drukte dat gaf. We moesten eerst ook een stukje door het centrum heen, geen doorkomen aan. We hebben daar best wat tijd verloren helaas. Er waren onderweg 2 waterpunten, dat is best lekker moet ik zeggen. In de rit zaten ook 2 bruggen. Dat waren best wel pittige bruggen. Soms was het wat jammer dat je dacht dat je er bijna was en dan weer een bocht moest maken en terug lopen. Niet leuk als je echt op bent.
Ik heb helaas niet echt lekker mijn eigen tempo kunnen lopen. Wel ben ik tevreden over de tijd die we gelopen hebben. 33 minuten. Dat is 3 minuten sneller dan dat ik 2 jaar geleden de hoge veluweloop heb gedaan. Je kunt dat wel niet helemaal vergelijken, maar toch. Waar ik nog het meest trots op was, was dat M. zei dat hij nu echt moest hardlopen met mij (we hebben echt samen gelopen) en 2 jaar geleden hij meer moest snelwandelen. Ik ben dus zeker wel een stuk vooruit gegaan. Nu nog volhouden en volgend jaar proberen weer iets sneller te zijn!
