Ik ben een aantal dagen later begonnen met de challenge, maar dat geeft natuurlijk niets. De eerste dag mag ik 5 weetjes over mij vertellen. Nu heb ik geen idee hoe goed je mij persoonlijk kent en hoe lang je mij al volgt. Dus ik zal proberen een beetje random weetjes te plaatsen. Sommige zul je dus wellicht al wel weten, andere niet. Hier komen ze!
Ik ben eigenlijk opgeleid tot jurist, maar doe daar niets meer mee.
Ik hoor dan vaak dat dit zonde is van mijn opleiding. Dat vind ik zelf dus helemaal niet. De opleiding heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. Het heeft mij persoonlijk ook echt geholpen bij persoonlijke struggels waarbij wetkennis wel handig is. Dus aan de opleiding heb ik heel veel gehad. Als ik weer voor een baas ga werken zou ik graag bij een deurwaarderskantoor werken. Het lijkt me fijn om mensen zo te kunnen helpen en begeleiden.
Ik ervaar dat God Luca heeft gered tijdens de bevalling en ben daar nog altijd enorm dankbaar voor.
Het heeft allemaal zo moeten zijn. De vliezen die braken, bloedverlies en het niet thuis maar in het ziekenhuis bevallen. Zo werden we natuurlijk al goed in de gaten gehouden en zo kwamen ze er ook achter dat Luca niet goed op de weeën reageerde. Daardoor konden zij goed ingrijpen en kwamen we beide redelijk ongeschonden door de strijd. Achteraf zijn er situaties waar we nu om kunnen lachen (Kunt u opschieten meneer, het is wel spoed!). Maar op dat moment is het zo fijn dat er professionals zijn die dit kunnen en doen voor jou en je kindje.
Voordat ik Mark kende wilde ik helemaal geen kinderen.
Weird hé?! Maar echt, ik zag het gewoon niet zo voor me. Ik zou advocaat worden. Eerst mijn HBO afmaken en dan door naar de uni met de verkorte route. Mocht de uni dan toch niet lukken had ik mijn HBO nog. Dat heb ik uiteindelijk allemaal niet gedaan en ik ben nu helemaal thuis bij de kinderen. Ik vind het heerlijk en zou het echt niet anders willen. Voor niets op de wereld zou ik dit willen ruilen voor een carrière als advocaat.
Na 8 maanden ben ik bij Mark ingetrokken om nooit meer weg te gaan.
Wat waren hier de meningen over verdeeld. Het was veel te snel en dat zou nooit goed gaan. Op 22 januari 2010 waren Mark en ik officieel een stel en 29 augustus ben ik officieel bij hem gaan wonen. We kenden elkaar amper een jaar en we waren krap 8 maanden een stel. Maar echt, het voelde zo goed. Daarbij was het ook gewoon praktisch omdat ik in de plaats waar hij woonde ging stagelopen. Dan hoefde ik niet te reizen met het ov en kon gewoon op de fiets. We zijn hier nooit meer weg gegaan ook.
Ik weet het verschil tussen links en rechts niet.
Zeer irritant is dat soms. Denk aan autolessen en dan rechtsaf moeten en linksaf gaan. Of je kind moeten vertellen welke kant je op moet en het zelf niet weten. Ja soms lukt het wel hoor, als ik kijk welke duim de L kan maken. Maar ook dan kom ik er soms gewoon niet uit. Net of het dan blokkeert. Dus ik zeg gewoon vaak jouw kant en mijn kant. Net zo duidelijk als je naast elkaar zit of rijdt.
Andere bloggers die mee doen
Nu je mijn antwoorden hebt gelezen vind je het misschien wel leuk om dit bij andere bloggers ook te lezen. Danielle heeft hem al geplaatst en ook Elisabeth plaatste hem.
Nu ben ik wel benieuwd, wist jij er een aantal of juist helemaal niets?
Ik wist alles?
Gelukkig maar 🙂
Wat een leuke weetjes! Je bent niet zo snel bij Mark ingetrokken als ik bij mijn vriend 🙂 Bij ons was het binnen een maand. Was ook omdat ik eigenlijk op kamers zou gaan, maar geen kamer vond. Zou tijdelijk bij hem wonen en dan op kamers gaan. Maar ben gewoon maar gebleven. Veel makkelijker en goedkoper 😉
Oh dan valt het van ons nog wel mee. AL snap ik jou reden volkomen. En idd zo veel goedkoper om dan samen te blijven wonen. En als het goed gaat, waarom niet. Je hebt na een lange tijd echt niet meer zekerheid dat het goed blijft gaan ofzo. Vind ik dan.