Wauw het is al weer december 2024. Een maand waarvan ik begin van dit jaar dacht dat die nooit meer zou komen. Eind 2023 schreef ik een soort gelijk artikel. Ik las hem net nog even terug. Ik was toe aan rust. En hoewel er een pauze van 4 maanden op mijn blog kwam, was er een heleboel gaande maar geen rust. Er was veel te doen, maar rustig is het niet geweest. Hoewel het een jaar met een donkere rand is wil ik toch even terug kijken. Kijk je mee?
Jeremia 29:11
1 januari 2024. De dag dat we nog niet wisten wat komen zou. De dag dat ik de tekst uit Jeremia 29:11 deelde op mijn instagram. Mijn plan met jullie staat vast spreekt de Heer. Ik heb jullie geluk voor ogen, niet jullie ongeluk. Ik zal je een hoopvolle toekomst geven. Nou, die hoop stortte 2 dagen later toch best wel als een pudding in elkaar. In een hele korte tijd hebben wij afscheid genomen van een ons heel dierbaar persoon. En zo bleek aan de kaarten, het aantal mensen bij condoleren en bij de dienst dat dat niet alleen voor ons was. Ook daar kwam, nu ik daar zo achteraf aan terug denk, de hoop naar voren. In een nummer ‘Een toekomst vol van hoop‘ en later ook in een dagboek ‘een toekomst vol van hoop‘. En nu zijn we al weer bij ‘dat was 2024’. Het einde van het jaar.
Dat was 2024 – hoe kijk ik terug?
Tja, ik zit hier dus een beetje met gemengde gevoelens mijn ‘dat was 2024’ te schrijven. Want hoé was het nu eigenlijk? Het begin van het jaar heb ik vaak gezegd ‘diep zuchten en doorgaan’ en dat was het ook wel een beetje. En misschien heb ik wel wat te vaak de ‘diep zuchten en doorgaan’ toegepast. Ik was de laatste weken zo hard aan het doen alsof ik het allemaal leuk vond en zin had in de december maand. Maar dat was eigenlijk, diep van binnen, had ik er niet zo’n zin in. En dat kwam er met het opzetten van de kerstboom uit. Want er zaten daar veel herinneringen in aan onze dierbare. Kaartjes die geschreven waren voor onze kinderen vorig jaar bijvoorbeeld. Toen we nog van niets wisten.
Helemaal geen rust gehad?
Jawel hoor. Zo af en toe. Maar de blogstilte de eerste maanden waren gevuld met zorgen, verdriet, rauwe rouw en opruimen. En een beetje zoals ik me toen voelde komt nu weer terug. Onrust. Dat is denk ik wel het goede woord. Alsof er een storm op komst is. Een paar maanden terug was ik bij de huisarts. Ze vroeg hoe het ging (we hebben echt de beste huisarts!). Ik zuchtte eens diep, tja ik weet het nog steeds niet zo goed. ‘Neem je wel rust?’ vroeg ze me. Nee, daar was op dat moment geen ruimte voor. Er speelden, alweer, andere dingen. ‘Ze hebben er niets aan als nu alles door blijft draaien en jij straks instort hé’ zei ze nog.
Daar had ze gelijk in. Onze huisarts. Ik probeerde weer een beetje op te krabbelen. Maar ik heb het gevoel dat ik in standje overleven blijf staan. Ik weet zelf ook wel wat de oorzaken zijn. Naast de rouw die echt niet ineens voorbij is nu het bijna een jaar geleden is. Sterker nog, misschien is het wel weer in heftigere mate aanwezig dan afgelopen zomer bijvoorbeeld. Maar we hebben straks wel alle eerste keren gehad. Iedereen is een kaar jarig geweest zonder onze dierbare. De feestdagen zijn geweest. De herdenking in de kerk aan het eind van het kerkelijk jaar zijn geweest. De overlijdensdatum is dan geweest. Zou er dan ruimte zijn voor rust?
Uitkijken naar 2025
Met mijn ‘dat was 2024’ artikel wil ik ook graag uitkijken naar het jaar dat komt. Want ik weet wat ik belangrijk vind. Ik weet wat ik tof vind om te doen (schrijven en mijn werk!). Ik heb een vast contract gekregen en mag dus blijven. We hebben zekerheid van mijn inkomen naast het inkomen van mijn man. Het is nog steeds geen enorm bedrag en ik las vanmorgen dat mijn inkomen er straks nog eens extra op achteruit gaat omdat ik parttime werk. Maar we kunnen fijn leven. En wat ik volgend jaar weer zou willen doen:
- Museumjaarkaart: musea bezoeken, herinneringen maken en er samen op uit gaan
- Abonnement op de dierentuin: herinneringen maken en even fijn een rondje lopen. Ook wanneer het kouder is of regent, want er zijn binnenruimtes.
- Naar het bos gaan, liefst wat vaker.
- Meer kerkdiensten bijwonen. Ik bleef natuurlijk wel Bijbellezen en bidden, maar ik was het wel een beetje kwijt. Het is tijd. Tijd om te doen wat ik onze dierbare vorig jaar vertelde.
- Sproten: mijn gezondheid is na het ziekzijn in 2023 niet wat het geweest is. Daar helpt emotie eten niet echt bij. En hoewel ik nu weet hoe het komt (hallo emoties) is het wel lastig onder controle te houden. Stiekem zou ik willen dat ik zou gaan sporten als ik emoties voelde, maar goed. Zo ben ik niet. Maar ik kan wel naar de sportschool en mijn best doen. Dus dat ga ik doen.
Dat was 2024 – fijne feestdagen en een heel mooi 2025
En mocht je ook een life event (zoals ze dit ook wel noemen) meemaken of hebben gemaakt? Het word niet beter, het word niet slechter, het word gewoon. Dat heb ik mogen ervaren dit jaar. Het word weer gewoon en dat ervaren, hoewel het nog niet helemaal gewoon is, voelt als een hele overwinning. En ik bid dat dit ook voor jou zo mag zijn in jouw leven met jouw life event.
Tip voor 2025
Nog even, op de valreep, een kleine tip voor jou. Ik kreeg de Adveniat agenda (ook wel Bijbelagenda genoemd). Een kleine zakagenda met gebeden erin. Ook staan er (Bijbel)teksten op de dagen. Fijn om bij de hand te hebben en makkelijk om mee te nemen als je weg gaat. Het past eigenlijk in elk tasje wel. Zo kun je snel je afspraken opschrijven én hoef je niet een grote agenda mee te nemen. Die kun je wel voor thuis bewaren, want het is handig om een grote ruimte te hebben om je dagen goed te plannen als je, zoals ik, ziek bent. Benieuwd naar mooie agenda’s? Ik deel er hieronder een aantal:
