Lieve lezers,
Eindelijk is daar het moment dat ik mijzelf kenbaar mag maken. Angela was natuurlijk een schuilnaam voor het bloggen, maar nu ik het grote nieuws bekend gemaakt heb, heet ik gewoon Ilona. Aan de rest hebben we niets veranderd, mijn verhaal blijft hetzelfde. Voor als je het gemist hebt, ik woon in Zuid-Holland met man en drukke dreumes. Je kunt mijn voorstelblog en over de eerste weken hier lezen.
De termijnecho
We hebben deze week weer een echo gehad, de termijnecho. En hoe zenuwslopend was het om er naar toe te leven, het blijft altijd afwachten tot je daar op de tafel ligt. Nu ik weet wat het is om een gezond kindje te hebben, was ik de afgelopen weken erg bang om dit kleintje te verliezen. Ondanks dat er totaal geen aanleiding voor was, geen krampen, geen bloedverlies. Gewoon het idee. Maar de echo was goed, het kleintje groeit goed en liep zelfs een dag voor qua groei! We hebben het hartje horen kloppen, wat blijft dat een magisch iets om te horen.
Zwangerschapskwaaltjes
De misselijkheid begint eindelijk af te nemen, alleen met het bereiden van eten ben ik nog met vlagen misselijk. De vermoeidheid blijft, maar ik ga vaak met m’n dreumes even liggen ’s middags. Ieder in z’n eigen bed want anders slaapt er niemand. Ook begint m’n buik wat vervelend te zitten, had ik de vorige keer ook en toen begon m’n buik eindelijk te groeien.
Mijn werk
Qua werk is het nog steeds rot, ik doe licht administratief werk voor een paar uurtjes en dat lukt me aardig. Maar dat hoef ik nog een paar dagen te doen, want mijn contract stopt aan het einde van de maand. Misschien heeft dat wel een groot voordeel, dan kan ik m’n energie steken in m’n dreumes en met m’n bekken rustig aan doen. Dus voor nu, doen we het rustig aan, en gaan we proberen (eindelijk) te genieten.
Er ligt al een heel lijstje klaar wat we nu bij een tweede nodig hebben, maar hebben jullie nog tips?
