Update
Ondertussen is ons kleintje 22 weken oud en langzaam maar zeker begin je het te zien. Aan het eind van de dag heb ik al een klein beetje moeite om mijn sokken aan te trekken. ’s Ochtends gaat dat veel makkelijker, dus misschien heeft het ook te maken met mijn energielevel.
Op 18 juni heb ik het voor het eerst voelen schoppen en daarna heeft het elke dag tegen me aan geschopt. Hij/zij schopt nog niet hard genoeg, zodat Dennis het ook kan voelen, maar dat zal ook niet lang meer duren.
We hebben ook de 20-weken echo gehad. Dat vond ik een heel bijzondere ervaring. Het is zo duidelijk te zien op de echo. Ik ben dan ook blij om te kunnen vertellen dat alles erop en eraan zit zoals het hoort. Er waren geen gekke dingen te zien en al is dit geen garantie, ik ben er wel heel blij mee.
Daarnaast hebben we ook goed kunnen zien welk geslacht ons kindje is. De echoscopist kon er echt niks anders van maken. En wat het nou is?! Tja, dat houden we nog even geheim… Vooral mijn zusjes waren notamused (hoe weten we nu welke kleur Air Max’jes we moeten kopen?!)
De raarste vraag tot nu toe
Kwam van mijn broertje. Ja, het staat nog echt op de eerste plaats. Ik was aan het werk en kon wel even opnemen. Dan zegt ie: Hee Brux, weet jij al of mijn neefje (hij is overtuigd van een jongetje) vroeg of laat wordt geboren?
Nogmaals: wanneer wordt dit kindje geboren? Vroeg, op tijd of te laat?
Ik knipperde even met mijn ogen en vroeg me af of hij dit serieus bedoelde. Maar dat was dus echt zo. Mijn antwoord was dan ook: nee, ik weet niet precies wanneer het geboren word. 12 november is de richtdatum en daarom heen kan het gebeuren. De stagiaire naast me kijkt op en begint heel hard te lachen. Ze blijft lachen terwijl het gesprek vordert, want Sven wil een heel serieus antwoord: kunnen die mensen die ervoor geleerd hebben, daar niks over zeggen? Nee! Er is een uitgerekende datum en daar moet je het mee doen. Zo ging het gesprek nog wel een paar minuten door. Wow…
