In stukjes en beetjes schrijf ik dit berichtje voor de blog. Ik heb namelijk niet zoveel tijd meer. Ik ben al blij als ik af en toe mijn mail kan beantwoorden, de afwas kan doen en kan stofzuigen. Ik ben namelijk bevallen van een prachtige dochter: Zoë Alice (dat spreek je op de Engelse manier uit).
De bevalling
Op 10 november was het zover: de bevalling. Om 03.00 uur voelde ik al de eerste tekenen en om 09.00 uur zei ik tegen Dennis dat hij zijn werkgever moest bellen dat hij niet kwam werken. O nee, hij zou helemaal nergens heen gaan, want ik had duidelijk weeën. Die dag bouwden de weeën zich op en om 17.30 uur had ik volledige ontsluiting en om 18.39 is ons meisje geboren. Ik heb deze bevalling thuis kunnen doen, zoals ik dat graag wilde.
Pijnlijk
Ik zal niet liegen: ik vond het zwaar, moeilijk en vooral heel pijnlijk. Ik ben blij dat Dennis bij me was, want ik had het zonder hem niet kunnen doen. Ik vond het dan ook heel vervelend dat hij naar beneden moest lopen om de deur open te doen voor de kraamhulp. Vooral de fase voor het persen vond ik zwaar, omdat je die alleen maar kan ondergaan. Ik heb twee keer gezegd dat ik niet meer wilde, ondertussen heel goed wetende dat je geen keus hebt. Ook heb ik het grapje gemaakt dat ik nu nog een keizersnee wilde, maar dat kwam er niet uit als een grapje. Blijkbaar komt een grapje op zo’n moment niet over ;).
En daar is ze dan.
En dan heb je haar opeens in je armen. Allebei vies en bloederig en toch zo een perfect moment. Ten eerste was het een fantastische opluchting dat het voorbij was. Ten tweede mag je dit volmaakte wezentje begroeten die voor de rest van je leven bij je zal zijn. Zij heeft van Dennis en mij een papa en mama gemaakt. Ze is maar een klein meisje. Bij haar geboorte was ze 2880 gram. Ik ben er ook goed vanaf gekomen: geen enge knippen of scheuren, alleen twee kleine schaafwondjes. Ook ben ik maar weinig bloed verloren. Daardoor was ik vrij snel weer op de been.
Al weer 3 weken bij ons.
Ondertussen zijn we drie weken verder en leren we haar steeds beter kennen. Natuurlijk kan ze nog niet zoveel, maar ook zien we al weer ontwikkeling sinds haar geboorte. Ze is al alerter en kijkt soms zo verwonderd om zich heen. Daarnaast is ze natuurlijk ook zwaarder geworden. Ze is nu ongeveer 3 kilo. Op dit moment ligt ze te slapen (even tijd om dit te schrijven), maar ik verwacht haar elk moment om weer te drinken. Soms vraag ik me af waar ze het laat.
Voor nu ben vooral heel erg aan het genieten van dit prachtige kindje (al kan haar ook af en toe achter het behang plakken, vooral om 03.00 ’s nachts). Ik denk dat ik af en toe nog wel een berichtje zal schrijven, gewoon als update. Maar ik moet nog wel even kijken wanneer dat weer zal lukken.
