Het duurde allemaal iets langer dan gedacht voordat deze blog online kwam. Voor dat Nola 1 werd deed ik een oproep voor een kaartje voor haar.kaartje voor haar. Om een statement te maken dat ook het tweede (en volgend) kindje bijzonder en waardevol is. Dat is goed gelukt al zeg ik het zelf. Ik stuurde een aantal toen ook direct een kaartje terug zoals ik beloofd had. Dat is allemaal goed gekomen.
Echte post is leuker
Je hoort het steeds meer, echte post is leuker. Nu vind ik het voor een volwassene nog wel iets meevallen, maar ook dan is het leuk om een kaartje te krijgen op je verjaardag. Gewoon dat iemand aan je denkt. Voor kinderen die het bewust meemaken is het ook leuk, veel kaartjes krijgen als ze jarig zijn. Post speciaal voor jou! Helaas gebeurd dat steeds minder. Ik vergeet het zelf ook steeds, dus mag er eigenlijk niets over zeggen. Toch vind ik het leuk te zien dat jullie zoveel kaartje stuurden.
En nu, wat ga ik nu doen
De kaartjes krijgen allemaal een plek in haar herinneringen kist. Zodat ze deze later nog terug kan kijken (Luca heeft ook nog al zijn kaarten boven liggen). Mochten ze er niets mee doen dan kunnen ze het altijd zelf nog weg doen. En mocht ze ooit twijfelen omdat zij ons tweede kindje is kunnen we samen naar die kaarten kijken. Ook jij krijgt je eigen aandacht, ook jij bent speciaal, bijzonder en geliefd. Niet meer en zeker niet minder dan je broer. Hij is nou eenmaal ons eerste kind, maar dat maakt hem niet specialer dan jij.
Heel erg bedankt voor het sturen van alle kaarten. Na de foto’s kwamen er zelfs nog meer kaarten binnen. Hoe leuk is dat! Nu verder naar de volgende verjaardag, Luca wordt al weer bijna 4. Stop de tijd!
