- Door Ilona –
Lieve lezers,
Wat had ik jullie graag een hoop positieve dingen verteld in deze blog. Maar de waarheid is, dat Charlotte vanaf nu elk moment kan komen. Ik heb afgelopen weekend mijn verjaardag heel rustig gevierd, alleen mijn ouders, schoonouders en de opa en oma van mijn man waren er. En dat hadden we vrij bewust gedaan, we hadden beide behoefte aan de rust en geen behoefte aan de drukte die een groot feest met zich mee zou brengen.
De dagen voor mijn verjaardag
De dagen voorafgaand aan mijn verjaardag waren al onstuimig, want ik had tijdens de routine controle van de verloskundige een hoge bloeddruk (weer), maar toen ze vroeg wanneer ik haar voor het laatst gevoeld had moest ik te lang nadenken. Dat werd een retourtje ziekenhuis, waaruit achteraf bleek dat alles weer in orde was. Wel kreeg ik extra afspraken mee voor de volgende dag en de dag daarop, zodat we haar goed in de gaten konden houden. Mocht ik haar ineens veel voelen, kon ik natuurlijk altijd afzeggen. De volgende dag moest ik er helaas heen, maar die dag erop was gelukkig niet nodig.
Happy birthday to me!
Met mijn verjaardag ben ik flink verwend, ik krijg van mijn man een newborn shoot zodra Charlotte geboren is. Iets wat ik heel graag wilde. Van mijn ouders een paar dikke pillen, zodat ik weer lekker kan doorlezen en een lief pakje van Noppies voor Charlotte. Van mijn schoonouders heb ik 2 fotolijstjes onder andere gekregen, met 2 vrij dezelfde foto’s. Zij waren namelijk laatst met Christiaan naar Avifauna geweest, en daar was hij in de buggy van vermoeidheid in slaap gevallen. Toevallig had ze van mijn man ook zo’n zelfde foto! Dus deze staan inmiddels op een mooi plekje en komen straks aan onze fotomuur. Heel lief van ze. En ik heb echt even genoten van alle aandacht.
De groeiecho
Helaas kwam toen de dag van de groeiecho en oh wat zag ik daar tegen op! Mijn man kan vaak niet mee, omdat hij z’n vrije dagen wil opsparen voor als het echt nodig is straks, maar ook omdat hij natuurlijk afspraken heeft staan op z’n werk. Ook nu moest ik helaas alleen gaan. Maar zodra ik binnen werd geroepen zag ik een heel bekend gezicht! De verloskundige die bij mij ’s nachts was langs geweest, en die had ontdekt dat onze madame met haar hand op haar hoofd ingedaald lag, die was erbij! Wat vond ik dat fijn zeg. Voelde als een hele opluchting dat er toch iemand bij was.
Lastig meten
Door mijn fysieke toestand (overgewicht) en door het feit dat we een dwarse dame hebben, die graag verkeerd ligt voor echo’s was het een hele klus om alles goed weer in kaart te brengen. Helaas hebben ze hierdoor maar 1 meting kunnen doen van haar buikje. 2 blogjes geleden legde ik uit over de P-waardes, en hoewel de vorige keer er een groei bleek, is deze helaas deze keer uitgebleven. (Ze is toen van P6 naar P17 gegaan (met 29 weken ongeveer) en zit nu op de magere P2,6). Ze zit nu helemaal onderaan de curve. En dat betekend dat ze gewoon niet groeit eigenlijk, niet naar behoren. Ze is wel iets aangekomen, maar helaas is dat niet voldoende. Voor nu loopt ze qua groei 3 weken achter met haar buikje, en qua gewicht wordt ze op 1400 gram geschat. Terwijl ze eigenlijk ongeveer 1800 gram zou moeten wegen.
Een opname?
Ik had een opname verwacht, eerlijk waar. Ik had mijn spullen al gepakt de volgende dag toen ik naar de gynaecoloog moest. En dat is dan weer het goede gedeelte en het zware gedeelte. Ik krijg nu 2/3 x per week controles voor haar hartslag en conditie en voor mijn bloeddruk, maar ook wordt er gekeken naar de weerstand in de navelstreng (hoe minder hoe beter) en bij elke controle kan ik alsnog opgenomen worden. Maar nu mocht ik fijn naar thuis.
Weer een groeiecho afgesproken
Over 2 weken heb ik dan weer een groeiecho en die moet uitmaken wat het vervolgplan wordt. Ook dan kan ik weer opgenomen worden en kan er ingegrepen worden. In elk geval wordt er voor de 34 weken alles op alles gezet zodat ze nog bij mij blijft, maar na 34 weken ‘mag’ ze volgens hun protocol komen zeg maar. Mocht alles heel goed verlopen, haar conditie, groei en mijn bloeddruk en evt uitblijvende klachten, dan is het in week 38 klaar. Dan is het zo veilig voor haar en voor mij om te komen, zij is dan groter en sterker en dat is net voor de periode dat mijn lichaam er klaar mee kan zijn.
Voor nu is het veel rusten
Maar laten we eerst alle controles maar doorkomen, incl de groeiecho met 34 weken.Dat hoop ik te doen door eigenlijk te blijven doen wat ik nu al doe, rusten, rusten en nog eens rusten. Gelukkig kan mijn man 1 dag in de week extra thuis blijven, dus heb ik onze dreumes maar 2 dagen in mijn eentje per week. Lijkt mij haalbaar! Duimen jullie weer mee?
