Zoals zo vaak wordt gezegd, wat gaat de tijd toch snel. Zo heb je na ongeveer 9 maanden zwangerschap een kleintje in je hand. Zo gaat hij al weer naar school, zoals hij dat zelf zo leuk noemt. Luca mag namelijk naar de peuterspeelzaal. Nu al weer een aantal weken en we kunnen nu duidelijk aangeven wat we er van vinden. Want is dat zo nodig, om al zo vroeg naar ‘school’ te gaan?
Taalachterstand
Toen Luca 1,5 jaar oud was sprak hij nog niet zo veel. Zeker bij vreemden hield hij zijn mond. De verpleegkundige van het cb vond daarom ook dat hij een vve verklaring moest krijgen wegens een taalachterstand. Waarschijnlijk heb ik niet duidelijk genoeg gemaakt dat hij thuis best wel wat zei. Maar ook ik merkte wel dat hij minder ver was dan leeftijdsgenootjes. Alleen ontwikkeld ieder kind zich op zijn/haar manier denk ik. Praten had voor hem minder prioriteit dan lopen en rennen.
Ik ben toen direct naar de peuterspeelzaal gegaan waar ik hem al had ingeschreven. De wachtlijsten waren lang en ik wilde hem graag naar de dichtstbijzijnde hier in de buurt. Die aan het eind van de straat, net zo makkelijk. Dat het nog ruim een half jaar zou duren voor dat hij daar heen zou gaan maakte volgens hen ook niets uit. Eenmaal een achterstand was altijd een achterstand.
Toen we met 2 jaar bij de arts van het cb kwamen gaf zij aan dat hij met praten voor liep op wat hij moest kunnen met deze leeftijd. Best grappig om te horen natuurlijk, nadat iedereen zo stellig was van die taalachterstand. Direct ook aangegeven dat we die vve-verklaring hadden. Dit zouden we dan volgens haar wel kwijt raken, aangezien hij die niet nodig had. De peuterspeelzaal kwam langs voor een kennismaking, bedankt vve-verklaring, en gaf aan dat hij de verklaring niet kwijt zou raken. Dit waren nou eenmaal de regels.
Naar de peuterspeelzaal
Luca gaat dus met die verklaring naar de peuterspeelzaal. Dat scheelt een hoop geld in de maand, daar hoor je mij niet over klagen. Hij gaat er 4 dagdelen heen, verplicht aangezien hij dus die verklaring heeft. Persoonlijk vind ik het wat veel van het goede, helaas zitten we er toch aan vast. Maar we kunnen wel aangeven dat we een keer op vakantie gaan of dat hij een dagje niet kan. Dat is wel fijn, anders zouden we aan de woensdag of het weekend vast zitten om wat leuks te gaan doen als gezin.
De eerste dag, haartjes mooi gedaan in zijn mooie kleertjes van de bruiloft van zijn oom en tante, dat we hem weg brachten moest hij heel erg huilen. En mama ook. Wat is het naar om je kind zo achter te moeten laten. Met mijn buik in de verf, voor de bellypaint, werd ik rond half 11 gebeld dat Luca moe was. Gelukkig kon papa hem ophalen en kwam hij iets eerder naar huis. Daarna geen huilbuien meer en al helemaal niet eerder ophalen. Liefst moet mama nog even wegblijven als het weer tijd is om naar huis te gaan. Of juist snel weer naar papa toe, als we met de dieren hebben gespeeld, als ik hem weg breng.
Hoe gaat het nu?
Het gaat super goed. Hij vind het geweldig en leert veel nieuwe woorden. Wat kun je dat goed merken zeg. Hij vind het nog wel lastig om met/naast andere kindjes te spelen, maar ook daar zie ik vooruitgang in. Elke ochtend wil hij naar school toe en wordt boos als we nog niet weg gaan. Ja, ook om 7 uur ’s ochtends als de peuterspeelzaal nog gesloten is. Ik vind het dus een echte aanrader. Zelf heb ik wat rust, nu ook wel handig aan het eind van de zwangerschap en Luca kan zich helemaal uitleven. Wat een blij kind krijgen we er weer voor terug.
Maken jullie gebruik van de peuterspeelzaal? Wat vind je er zelf van?
2 thoughts on “Kleine jongens worden groot”