Zo, de eerste week van thuisblijven zit erop. We hebben het overleeft zullen we maar zeggen. Eerlijk, ik maak me best zorgen. Niet direct over mezelf en ook niet eens zo over de kinderen. Wel over mijn man. Hij werkt in de zorg én zit in de risicogroep. Maar goed, we roeien met de riemen die we hebben. We gaan er maar voor, want iets anders kunnen we niet. We zullen dit met z’n allen moeten doen. Anders zitten we hier nog tot sint juttemus thuis te zitten.
Verplicht thuis blijven
Eigenlijk ben ik best een huismus. Ik ben graag thuis met de kinderen, mijn gezin. Spelend leren vind ik altijd leuk om te doen met ze. Maar nu? Nu het zo’n verplicht karakter heeft vind ik er niets aan. Ik zou graag een rondje gaan fietsen met de jongste. Maar dat kan niet omdat ze verkouden is. Ook vind ik het nogal vaag wat iedereen maar zegt. Wanneer kun je wel en wanneer kun je niet naar buiten? Wat mag wel qua buiten spelen en wat niet? Ik ga goed op duidelijkheid. Dit mag wel en dit mag niet zeg maar. Dus buiten een rondje fietsen mag wel, speeltuin spelen mag niet. Of gewoon buiten in de tuin mag wel en de rest mag niet. Als het maar duidelijk is, want dat vind ik het nu nog niet echt altijd. Of dan denk ik dat het duidelijk is en interpreteren anderen het weer anders.
Thuisonderwijs voor de kinderen
Spelend leren, ik ben er een voorstander van. Maar zoals nu, vind ik het een verschrikking. Ik ben drukker met de kinderen proberen les te geven dan dat ik iets kan doen in huis of voor mijn blog. Laat staan wanneer je een baan zou hebben en thuis moet werken. Als chronisch zieke slurpt dit mijn energie op. De optie om in de avond te werken is er eigenlijk niet, want meestal slaap ik tussen 8 en 9. Me-time in plannen is dan helemaal niet mogelijk. Ik blijf het lastig vinden. En waar ligt de grens? Wat moet en wat mag? Wat als ze het niet goed meekrijgen hier thuis. Voor de kleuter maak ik me geen zorgen, maar groep 3. Dat is toch wel een belangrijk jaar voor de rest van zijn schoolcarrière.
We maken er het beste van
We maken er maar het beste van. Het is nu roeien met de riemen die je hebt. Ja, ook wij zijn er maandag even op uit gegaan. Even naar het bos met de kinderen. Ze werden gek thuis en dat was pas dag 1. Maar de gevallen van corona blijven oplopen. We blijven dus binnen. Of in de tuin, maar toch veel binnen. Want ook in de tuin kun je iemand besmetten toch? We hoeven maar 1 keer te hoesten, dat hoeft maar naar de buren in hun tuin te zweven en we zijn weer verder. Er doen steeds meer verhalen de ronde. De kinderen zouden tot en met de meivakantie thuis blijven, er komt een algehele lock down, we gaan tot september niet meer naar school. We zullen het zien. Het is niet te voorspellen op dit moment.
Als je kijkt naar China zijn ze daar nu na 3 maanden weer bezig met opbouw. Dus ik hoop dat we in mei of juni ook hier weer aan opbouw kunnen gaan denken. En tot die tijd proberen we het thuis maar gezellig te maken. Hoe gaat het bij jullie? En hoe gaat het met jullie kinderen?
