Wat moet dat ondragelijk zijn, je kind verliezen. Zo af en toe komt er een afgrijselijk verhaal naar buiten via de media. Een nachtmerrie van iedere ouder. Hoe erg moet dat zijn als je weet dat je kind in een put zit? Hoe erg moet het zijn als je weet dat iemand je kind heeft meegenomen? Ik weet het gelukkig niet, ik wil het me niet eens kunnen voorstellen. Maar lieve ouders, jullie zijn niet alleen!
Lieve ouders, houdt social media op afstand
De meest nare verhalen doen de ronde. Jullie weten hoe het zit en jullie delen dat met de mensen die het horen te weten. Verder gaat het niemand iets aan wat er gebeurd is. Maar als het eenmaal naar buiten komt in de media gaan mensen speculeren. Het recht zal zegevieren, altijd. Wanneer dat nodig is. Maar je bent onschuldig tot het tegendeel bewezen is. Wat alle andere mensen ook mogen zeggen. Het zijn speculaties, mensen houden ervan. Hun eigen leven is vast niet spannend genoeg. Laat het alsjeblieft los. Er zijn namelijk veel meer mensen die om jullie heen staan. Meer mensen die meeleven en voor jullie bidden, dan mensen die deze schadelijke én schandelijke woorden typen.
Soms voel ik me een slechte mama alsof ik er alleen voor sta
Laten we samen de handen vouwen, samen om hen heen staan
God, wees alstublieft bij dit gezin.
Bij deze ouders die iets ondragelijks moeten meemaken.
Laat deze ouders ervaren dat zij er niet alleen voor staan.
Wees bij ze in de tijd die komen gaat.
Het afscheid nemen van hun zo dierbare kind.
Het afscheid nemen van hun zoon, alweer.God, wees alstublieft bij de mensen die speculeren.
Zodat zij inzien dat dit niet de manier is om deze ouders te steunen.
Laat deze mensen merken dat het recht zal zegevieren als dat noodzakelijk is.
Dat het niet aan ons is een oordeel te geven over deze situatie.
Wij kennen de ware toedracht niet, wij kennen het ware verhaal niet.
Het is allemaal van horen en zeggen, of eigenlijk lezen.God, wees alstublieft bij alle ouders die hun kind(eren) weer hebben teruggegeven.
Alle lege plekken in gezinnen, waar ooit iets was of komen kon.
Waar zij graag terug zouden gaan naar een moment in het verleden.
Geef al deze ouders het gevoel dat zij niet alleen zijn.
Dat er mensen zijn die aan hen denken en voor hen bidden.Zodat al deze kinderen niet vergeten worden. Amen
Lieve ouders van Julen, lieve ouders van andere kinderen. Zij worden nooit vergeten.
Jullie zijn niet alleen, wij staan om jullie heen. Wil je over ze praten, praat. Wil je dat er voor gebeden wordt, vraag. Je bent niet alleen!
Gebed van een moeder, I’m sorry to be ungratefull
Ik schreef deze blog naar aanleiding van de verschrikkelijke situatie omtrent Julen. Wat me aan het hart ging waren die verschrikkelijke reacties van mensen. Over de ouders, dat zij dit gedaan hadden en het verhaal niet klopte. Ondanks dat zij vast geen Nederlands kunnen komen ze het vast eens te weten. Verplaats je eens in de situatie, zou jij willen dat er zo over jou gesproken zou worden na zo’n situatie? Zonder dat mensen de situatie kennen? Houdt je mond als je niets bemoedigends kunt zeggen, mensen hebben er namelijk niets aan.
Uitgelichte afbeelding Stock Photos van designbydx/shutterstock
Ik wil het niet eens weten wat mensen hebben geschreven over dit verhaal. Want ik kan me er zeker een voorstelling van maken. Heb al zoveel verhalen gehoord van ouders van overleden kinderen en ben er zelf ook eentje.