In de ‘back on track’ blogs kunnen jullie al lezen dat ik vind dat de tijd hard gaat. Met een kindje in huis merk je dat nog sneller. Luca is gewoon al weer 14 maanden. Ik weet nog dat hij net geboren is. Ik kan het nog gewoon beschrijven alsof dat 2 maanden geleden is gebeurd. Maar dat is niet zo en dat merken we aan Luca ook wel. Wat hij kan hij al veel! Benieuwd hoe het gaat? Lees dan verder.
Vorige week maandag zijn we weer naar het consultatiebureau geweest. Ik was een beetje zenuwachtig omdat ik bij een andere mama had gelezen dat er met 18 maanden een huisbezoek zou plaatsvinden. Iets nieuws bij het consultatiebureau. Gelukkig hebben ze dat bij ons niet bedacht, me druk gemaakt om niets dus. Ik vind het fijn dat ze er zijn hoor. Maar ik wil ze gewoon niet in mijn huis hebben. Ik heb niets te verbergen, alleen ze maken me vaak onzekerder dan nodig dus ik hou het wel op bezoekjes bij hen daar.
 |
| Heerlijk bij mama zitten. |
We hadden deze keer een andere locatie en andere verpleegkundige. Hele aardige vrouw. Vond Luca in het begin ook. Hij mocht lekker spelen en rondlopen. In middels kan hij al aardig wat stappen zetten. Super leuk om te zien, met die handjes omhoog. Ze stelde wat vragen en liet even de groeicurve zien van Luca. Bij binnenkomst werd hij al gewogen en gemeten door de assistente. Hij is 82 centimeter lang en weegt nu 10 kilo en 390 gram. Wel 45 gram meer als de vorige keer. Niet echt veel dus. Zijn groeicurve liet dat ook wel zien. Ineens ging hij van de gemiddelde lijn naar de onderlijn. Niets om ons zorgen over te maken. Meneer is gewoon wat tenger, net als zijn papa (en vele vele andere bij hem in de familie).
Luca mocht nog even met blokjes spelen. Pakken uit de hand van de verpleegkundige en dan aan mama geven. Weer in het bakje stoppen en weer pakken. En uiteindelijk wil meneer ze natuurlijk niet meer terug geven, want het is veel leuker om zelf mee te spelen. Nog wat gesproken over hoe het gaat met het praten van Luca. Of hij bepaalde woorden wat zei en we kregen informatie over de peuterspeelzaal. Daar kunnen we hem nu ook gaan aanmelden. Als laatste kreeg hij nog 2 prikjes. 1 in zijn been. Deze ging best goed. Hij moest wel even huilen en vond het niet leuk. Maar dat was nog niets vergeleken met het prikje in zijn arm. Hij zat bij mij op schoot en ik hield zijn armen in bedwang. Papa mocht ook helpen om hem in bedwang te houden en de verpleegkundige hield de arm waar ze in ging prikken stevig vast. Toch wist meneer zich los te wringen en moest hij zo 2 keer geprikt worden. Heel wat gekrijs kwam daar bij kijken. Ze zei nog: ‘wat is hij sterk’. Gelukkig was het allemaal snel over en gingen we weer naar huis. De volgende afspraak staat gepland op 29 december.
Dat hij sterk is dat wisten we wel. Luca houdt niet zo van omkleden, aankleden, afdrogen of verschonen van de luier. Dan laat hij ook altijd merken dat hij heel sterk is en trappelt hard met zijn benen. We hebben daar soms een hele klus aan. Gelukkig kunnen we hem vaak goed afleiden met de knuffels, muurschildering of spulletjes op het plankje boven de commode. Luca gaat ook steeds meer lopen. Heen en weer van de keuken naar de bank, van de tv tafel naar de bank, of gewoon waar hij maar heen wil. Hij wil alles weten, wijst overal naar en wil dan dat wij zeggen wat het is. Hij weet inmiddels heel wat dingen te vinden: appelsap in de koelkast, brood in de vriezer, trap in de gang, voordeur
 |
| Lekker rondkruipen en speelgoed overal neer leggen. |
in de hal en bij omi de koekjes en de vogel. Ook heeft hij ontdekt hoe de deksel van de vuilnisbak moet, niet heel handig. Hij geeft kusjes als je dat vraagt, tenzij hij geen zin heeft. Dan schud hij gewoon nee. Knuffels krijg je ook zo van hem. Hij weet waar oma staat op de foto en geeft haar dan een kusje. Super schattig om te zien. Hij is super nieuwsgierig en wil echt alles weten. Lezen is ook een nieuwe hobby en hij komt dan ook met veel boeken aanzetten. Fijn dat er boekstart bestaat bij de bibliotheek.
Zo, volgens mij heb ik het meeste wel verteld. Over het drinken en eten hebben we het niet echt gehad. Zijn eetpatroon kwam hier al aan bod. Inmiddels eet hij wel wat vaker gewoon geprakt eten. Super fijn en handig. Dit komt denk ik door de vele kiesjes die inmiddels tevoorschijn zijn gekomen, 4 stuks. Elke kant, boven en onder, 1tje. Hopelijk blijft hij zich zo goed ontwikkelen en wordt hij alsmaar zelfstandiger.
Liefs,
M.
