Tijdens het schrijven van mijn inleiding bedacht ik deze titel. Hiervoor had ik een hele niets zeggende en onduidelijke titel. Misschien had ik daarmee je belangstelling en nieuwsgierigheid wel aangesproken. Toch vind ik deze titel beter passen, want daar wil ik het graag eens over hebben. Opvoeden en loslaten. Een lastig punt lijkt me dat in het opgroeien van mijn kinderen. Gelukkig heb ik daar nu (nog) geen last van.
Mark Harris
Zo af en toe luister ik nog naar cd’s die niet voor kinderen zijn. Meestal vind Luca dat niet leuk, hij luistert graag kinderliedjes. Zo luisterde ik pas naar een cd van Wow worship, met daarop een nummer van Mark Harris. Het nummer heet Find your wings en het is zo mooi. Het omschrijft voor mij precies wat de bedoeling is van het ouderschap.
Mijn kinderen
Luca en Nola werden geboren en kregen ons als ouders. Dat hebben ze niet zelf uitgezocht, dat is zo uitgekozen door Hem. En nu hebben wij de mooie taak om hen op te laten groeien tot goede en prachtige mensen. Wij zijn er om hen liefde te geven en te voorzien in de dingen die ze nodig hebben. Op dit moment is dat vooral aandacht en eten/drinken, naast de liefde dus. Want een kind heeft weinig nodig buiten eten en drinken, maar liefde is wel heel belangrijk. Onvoorwaardelijke liefde.
Wat ik hoop voor mijn kinderen
Als ik in de toekomst kijk, hoop ik dat mijn kinderen goed terecht komen. Zoals het voor ze bedoeld is. Dat ze dromen hebben en deze proberen uit te laten komen. Dat ze proberen de sterren te bereiken in plaats van zich te verstoppen onder een steen. Dat ze dingen durven te doen, ook als andere zeggen dat het ander zou moeten. Dat ze de kracht hebben om door te gaan. Dat ze durven vallen en opstaan.
Ik hoop dat ze net als wij in Hem geloven en daar kracht uit putten.
Maar boven al
Buiten dat alles hoop ik dat ze hun eigen weg gaan. Dat ze weten dat wij er altijd voor ze zijn en dat we ze zullen steunen no matter what. Ze hebben altijd een veilig haven waar ze naar terug kunnen als er iets is. Ik hoop dat ze gelukkig zijn en dat ze uitvliegen als de mooie en slimme mensen die ze zijn. En ik zal dat waarschijnlijk niet leuk vinden (nee, geen leeg huis please!), maar ik zal zeker als hardst staan te juichen bij elke overwinning die ze behalen. Elke diploma, elke stap en elke medaille. Wat ze ook doen, wij zullen er altijd zijn!
