Steeds meer berichten over aanslagen, bommen en overvallen bereiken mij. Ik hou van struisvogelpolitiek en kijk zo min mogelijk journaal. Dat houdt in dat ik ook vrij laat op de hoogte ben van verschillende gebeurtenissen in de wereld. En eigenlijk vind ik dat helemaal niet zo erg. We leven in een maatschappij waarin nieuws zich razendsnel kan verspreiden. De aanslag met vrachtwagen in Nice en de militaire overname en de mislukking daarvan in Turkije.
Kinderen in deze wereld
Met deze verschrikkelijke gebeurtenissen die veel te veel levens kost en nog meer gewonden mee brengt, komt er nog een vraag naar boven. In welke wereld laat ik mijn kinderen opgroeien? Is dat wel eerlijk naar hen toe? Hadden we er niet wat langer over na moeten denken en misschien besluiten dat deze wereld niet geschikt is voor onschuldige kinderen? Ook zij worden hier slachtoffer van, zonder dat ze er iets aan kunnen doen.
Verschil met vroeger
Vroeger, toen mijn opa en oma nog klein waren was er ook oorlog. Nederland was daar zelfs bij betrokken. Nog altijd herdenken we deze periode. Ook toen was er geweld en verderf. Ook toen werden er kinderen geboren. Gelukkig maar, anders had ik hier niet gezeten. Het verschil alleen met toen is, dat we nu veel sneller en gedetailleerder weten wat er overal in de wereld aan de hand is. We kunnen het met eigen ogen zien op de tv. Het is bijna alsof je erbij zit.
Juist wel kinderen
Ik ben zeer gelukkig dat wij onze kinderen wel hebben gekregen. Ook in deze wereld vol geweld en verderf. Want de mensen die dat aanrichten krijgen misschien ook kinderen. Die met dezelfde normen en waarden worden opgevoed. Normen en waarden waar ik niet achter sta. Die is zelfs afkeur. Daar tegenover staan mijn kinderen. Die ik normen en waarden bij probeer te brengen waar ik wel achter sta. Waarvan ik hoop dat zij geweld afkeuren en een sprankje hoop en vreugde zullen brengen waar ze ook gaan. Zodat de wereld ook ziet dat er nog fijne, mooie en goede dingen zijn.
Denk jij hier wel eens over na? Hoe zie jij de wereld met je kind(eren)? Als je geen kinderen hebt, hoe kijk je aan tegen het krijgen van kinderen in deze wereld?
