En toen werd het ineens zomer. Ik was al zwanger en we hadden besloten Luca naar een nieuwe, nog te maken, kamer te verhuizen. Met een nieuw bed en kast. Geen ledikant meer, maar een peuterbed. Toen ging ik kijken in de collectie slaapzakken en had een niet zo leuke ontdekking.
We hadden nog maar 1 zomer slaapzak die hij nog paste. En zoals de moeders zullen weten, 1 is echt niet genoeg. Er gebeuren wel eens ongelukjes en je wilt toch ook wel 1 keer per week of om de week de slaapzak wassen. En dan hadden we geen nieuwe. Wat doe je dan?
Wij vroegen ons af of we Luca in het peuterbedje in een slaapzak wilde laten slapen. Het antwoord was duidelijk, nee dat willen we niet. Dan maar meteen geen slaapzak meer, kan hij mooi wennen voor hij naar een nieuw bedje gaat. Dat ging best goed, op een klein puntje na. In de 4 dagen zonder slaapzak had hij 2 keer zijn knie tussen de spijlen van het ledikant vast zitten. Moeilijk weer los te krijgen.Voor mij, als moeder die haar kind amper los kreeg, onacceptabel. Dus zo kwam het dat we ineens op maandagmiddag het ledikant je bij mijn schoonvader gingen halen. Bij hem kan de zijkant eraf als een soort peuterbed. Zo sliep Luca nog voor zijn 2e verjaardag daar in.
Meteen even zijn bed uitproberen. Phoxy mocht ook mee. |
Het ging heel goed. In alle tijd, tot nu toe, nog maar 1 keer uit bed gevallen. Vaak blijft hij in bed staan of zitten tot we hem komen halen en hij slaapt heerlijk. Fijn, want dan is wennen aan een groter bed ook makkelijker of niet? Hoe het in het grote bed op zijn nieuwe kamer gaat horen jullie later!
2 thoughts on “Van ledikant naar peuterbedje”