– door Ilona-
Lieve lezers,
Jullie hebben vast met smart op een nieuwe blog zitten wachten! Hopend op goed nieuws en om te horen hoe het nu inmiddels gaat. Ik ben in totaal 6 dagen thuis geweest, nadat ik woensdags naar huis werd gestuurd na mijn goede groeiecho. Tijdens de tweede controle op dinsdag werd de navelstreng weerstand weer veel te hoog gemeten. Ook dipte ze 3 korte keren aan de CTG. Hoewel ik dit keer had verwacht weer naar huis gestuurd te worden, had de dienstdoende gynaecoloog anders besloten. Wel heb ik enorm genoten van het heerlijke zomerse weer en het gezelschap van mijn man en zoontje.
Weer meer controles
De controles werden weer opgeschroefd en het beetje hoop wat ik had tussen woensdag en dinsdag werd weer weggevaagd. Dat was een vreselijk gevoel, ik had juist de hoop de 38 weken op deze manier te halen. Helaas werd ik er dinsdag weer gigantisch aan herinnert dat de onzekerheid enorm aanwezig is. Dat we er elke dag rekening mee moeten houden dat het ander kan lopen. Vrijdags kreeg ik een nieuwe doppler en hier was zelfs mijn eigen gynaecoloog bij aanwezig.
Veel en veel te hoog
De waarde werd enorm hoog gemeten, nog niet eerder zo hoog. Hij was zelfs helemaal uit het balkje gegaan! Maar de gynaecoloog stelde me wel enorm gerust. Ze liet duidelijk zien waar ze nu precies op letten en dat al die criteria bij mij allemaal in orde waren. De hartslag bleef duidelijk zichtbaar tijdens de doppler en week niet af van een normale hartslag. En dat was 1 van de meest belangrijke criteria. Charlotte leed er dus niet onder. Er werd een nieuwe groeiecho ingepland en dat werd weer afwachten.
Elke gynaecoloog zijn eigen mening
Elke ochtend bij de artsenvisite had ik een andere gynaecoloog aan mijn bed staan. Eigenlijk hadden ze allemaal een andere mening over de situatie (omtrent het aantal weken waarop ze willen inleiden). Er was dus helemaal geen duidelijkheid Waar ze het wel over eens werden, was dat ik in het weekend naar huis mocht. Ik mocht zelf kiezen hoe en wat. Ik kon een paar uurtjes of een heel weekend, of tot 2x toe een paar uurtjes. Uiteindelijk heb ik samen met mijn man besloten, om het leuk te houden voor mijn zoontje, 1x een paar uurtjes te doen. Dan blijft hij het ook begrijpen, want op dit moment is er thuis een goed ritme met mijn man en mijn zoontje (en onze enorm meewerkende gastouder).
Kort nog even naar huis
Dat ritme wil ik absoluut niet verstoren. Kleine dreumes begrijpt een hoop hoor. Hij snapt dat mama niet thuis is maar in het ziekenhuis. Maar als ik dan wel en dan niet thuis ben, dan gaan we het ons en hem natuurlijk enorm moeilijk maken! Dat willen we allemaal niet. Helaas wat voor ons vrij duidelijk bleek, bleek voor de zusters en de gynaecoloog minder begrijpelijk. Er werd zelfs tijdens een artsenvisite gevraagd of er geen maatschappelijk werk nodig was, omdat ik niet ‘graag’ naar huis wilde en in het ziekenhuis wilde blijven, of er thuis wat speelde.
Achteraf nog een goed gesprek gehad met de zuster die daar toen ook bij was. Goed verteld dat ik het niet voor mezelf deed, maar voor mijn zoontje. En dat hij op nummer 1 staat, en dat ik daarna pas kom. Dat ik mij juist absoluut geen zorgen maakte over de thuissituatie in mijn afwezigheid. Want alle lof voor mijn man, hij had alles goed op rolletjes lopen tijdens mijn ziekenhuisbezoek.
Een spannende echo
Afgelopen woensdag was er weer een groeiecho. Oh wat was dat spannend. Een gynaecoloog (1 van de 7) had al eerder aangegeven dat als deze goed bleek te zijn, ik naar huis mocht. We zouden dan inleiden met 38 weken zodat kleine Charlotte nog alle kans heeft om nog even lekker aan te sterkten en spekjes te kweken op haar billen. Dat was voor mij heel eng, naar huis mogen, terwijl het nog steeds elk moment mis kon gaan.
Naar huis of niet naar huis?
De groeiecho bleek goed! Mevrouw volgt haar eigen curvelijntje en werd rond de 2100 gram geschat. Voor 38 weken zou ze ongeveer 2500 gram wegen. Dat is natuurlijk nog steeds erg weinig, maar hey, ze groeit! Het oordeel bleef alleen lang uit doordat de gynaecoloog het erg druk had. Mijn man was langs gekomen met ons zoontje om de echo na te bespreken, maar dat duurde nogal lang. Uiteindelijk is, na ons aandringen, een andere gynaecoloog gekomen om het oordeel te geven. Ik krijg weer 3 wekelijkse controles, maar mocht wel naar huis!
We gaan naar huis!
Ik heb direct, zonder enige twijfel, mijn tassen gepakt (ze worden steeds voller en zwaarder) en ben naar huis gegaan. Dan maar weer 3x per week op controle, ik wilde naar huis. Eigen bedje, eigen omgeving en even geen ziekenhuis meer. En ik ben dus weer thuis. Omdat ik volgende week natuurlijk 37 weken ben, ben ik nu wel alles aan het afronden. Het kaartje alvast perfectioneren, adressen opzoeken, tassen weer opnieuw inpakken maar vooral ook genieten van de laatste weken als 3 koppig gezin.
Lieve lezers, jullie steun is geweldig om te lezen en om te ervaren. Hopelijk zitten jullie dit avontuur nog even met mij mee uit tot 38 weken! Tot over 2 weken!
