Kinderen krijgen is het meest mooie, waardevolle, spannende en moeilijkste dat er ooit gebeurd is. In mijn leven dan. Je maakt je vaak zorgen. Zeker als ze nog baby zijn. Is het te warm of te koud? Vieze luier? Waarom huilen ze? Dit houdt niet op wanneer ze groter worden. De zorgen worden alleen anders. Vriendjes, sporten en school. Er komt veel kijken bij opgroeien. En loslaten, vanuit mij al moeder. En toch. Ik vind onze kinderen zo leuk dat ik er nog wel een zou willen. Maar dat gaat niet gebeuren. Had ik dan toch eerder moeten beginnen?
Leeftijdsverschil tussen de kinderen
Er zijn een aantal redenen waarom een groter gezin niet gaat gebeuren. Onze kinderen zijn nu 9 en 6. Wanneer er een kindje geboren zou worden ben je minstens een jaar verder, als we nu direct beginnen én het ons gegeven is. Dan zijn ze dus 10 en 7. Groep 6 en groep 3 op de basisschool. Een kindje zou dus qua samen spelen weinig aan ze hebben. Gewoon omdat de leeftijdsfase totaal anders is. Het leeftijdsverschil is te groot. Er zit een generatie tussen (yes, klinkt dramatisch maar onze kinderen zijn beide net in de vorige generatie geboren).
Gesplitst gezin bij dagje uit ga ik niet aan beginnen
Een dagje uit met het gezin is leuk vanaf ongeveer een jaar of twee. De Julianatoren, binnenspeeltuin en de kinderboerderij kwamen en komen wij met regelmaat voor jonge kinderen. Dat zou starten over een jaar of 3. Dan is de oudste 12 jaar. Een kinderboerderij, de Julianatoren of de binnenspeeltuin worden dan echt een stuk minder leuk. Dan ga je gesplitst op pad. Want je wilt dat beide een leuke dag hebben. Maar dat is niet wat ik wil en wat ik voor ogen had.
Ruimte in huis klein met hooggevoelige mensen
Hoewel we nog een slaapkamer kunnen realiseren op zolder is die er nu nog niet. Twee kinderen op 1 kamer is niet onze wens. We willen graag dat onze kinderen een eigen ruimte hebben. Om huiswerk te maken, met vrienden te zijn en zich terug te trekken zonder gestoord te worden. Omdat we weten dat ze dit nodig hebben. En wij vinden het ook fijn om zelf een eigen ruimte te hebben om ons terug te trekken. Een eigen slaapkamer om even samen te zijn. Of alleen. Als hooggevoelige moeder heb ik echt even mijn eigen ruimte nodig soms.
Ben ik dan te laat voor een kindje?
De wens voor een derde kindje is groot. Ik zeg altijd, het hart wil wat het hart wil. Daarnaast ben ik nog op een leeftijd dat dit ook kan. En toch zal er niet nog een eigen kindje komen. Om bovenstaande redenen. En omdat je met twee moet zijn. Waar mijn man die wens minder heeft en dus de bezwaren zwaarder wegen dan de wens voor een kindje. Ben ik te laat dacht ik laatst? Nee, want de bezwaren die we eerder hadden (mijn chronische vermoeidheid, de ruimte én hoe het leven nu is) is er nog steeds. En op sommige momenten ben ik nog wel erger vermoeid dan eerst sinds mijn covid besmetting.
Andere manieren om een kindje te helpen
Laatst las ik een tekst, ik had gebeden over dit ‘dilemma’. Het ongewenst een ander gezinsgrootte dan je wens is. Daarin stond dat God de dingen doet op zijn moment en zijn manier. Maar hoe dan? Nou, er zijn meerdere manieren om een kindje te helpen. Adoptie bijvoorbeeld. Voor ons geen optie vanwege de hoge kosten en lange wachttijd. Pleegzorg, buurtgezinnen of een sponsor kindje. Voor alles zijn de voordelen te noemen. En natuurlijk ook nadelen. Maar bovenal de moeite waard om te onderzoeken.
Een groot gezin
Mijn gezin. Mijn alles. Ze zijn me alles waard. Ondanks die grote wens die er nog is. Verstandelijk weet ik dat het goed is zo. En er zijn nog meer mogelijkheden. Wat het gaat worden en of we daar überhaupt een keus voor maken weet ik niet. De tijd zal het leren. En uiteindelijk zal mijn gezin wellicht nog groeien. Met partners van onze kinderen. En tot die tijd staat de deur gewoon open voor nichtjes, neefjes, vriendjes en vriendinnetjes. Dus om de vraag die ik bovenaan dit artikel stelde te beantwoorden, had ik eerder moeten beginnen? Nee, de uitkomst was hetzelfde geweest. Ons gezin is compleet en de ruimte in mijn hart wordt gevuld door liefde voor mijn nichtjes en neefje en alle andere kinderen die mijn/ons pad kruisen.
